σκαλίζοντας τη νιότη..

...Το βλέπεις εκείνο το τραίνο;....που ειναι μισοάδειο
( ή μισογεμάτο; )
...και τρέχει σα
σίφουνας......προς το παρελθόν...
Δεν κάνει πια ούτε μια στάση......ούτε για νερό...και σκέψου...πως έπρεπε να τρέχει ..
ολοταχώς για τον ήλιο.......



Μαρία Δέλτα

Δεν υπάρχουν σχόλια: