Απλά πράγματα....





-Παίζεις μια παρτίδα;


ρώτησε ο μακρυμάλλης που καθόταν μπροστά σε μια σκακιέρα και έψαχνε για αντίπαλο...
Σταμάτησα να στρίβω το μαλλί με το δάχτυλο και τον κοίταξα απορημένη....
Και που ξέρει αυτός ότι εγώ παίζω σκάκι; Γραμμένο στο κούτελο τόχω;
Μάλλον έριξε άδεια για να πιάσει γεμάτη, σκέφτηκα....
Πέτυχε διάνα όμως...!!
Στρογγυλοκάθησα απέναντί του χωρίς να μιλήσω (ευκαιρία έψαχνα να σκοτώσω την ώρα μου)
κι ετοιμάστηκα για μάχη...
Με κοίταξε με ευχαρίστηση και ευγενικά μου πρότεινε τα άσπρα....
Κοίταξα τη σκακιέρα κι οργάνωσα την επίθεση...Για την άμυνα θα σκεφτόμουν αργότερα....
Πάντα έτσι έκανα...έμπαινα μέσα στα όλα, χωρίς να λογαριάζω। Και το πλήρωσα ακριβά αλλά μυαλό δεν έβαλα ।
Στην τρίτη κίνηση, γύρισε με κοίταξε και χαμογέλασε॥Ποιός ξέρει τι σκέφτηκε....
Μπορεί να κατάλαβε τι ήθελα να πετύχω ή μπορεί να με θεώρησε άσχετη....
Εκείνος,η αλήθεια είναι, έκανε αργές κινήσεις και φαινόταν να τις προσέχει πολύ।
Είχε ένα πρόσωπο σχετικά ήρεμο με εμφανή τα σημάδια του χρόνου Από που να ερχόταν κι αυτός.....σκέφτηκα.... τι να κουβαλούσε στην ψυχή και στο μυαλό του.....Αλλά δεν είχα όρεξη για αναλύσεις...Ο καθένας έχει μια πορεία...Κι αυτός τη δική του...Δεν ήταν δουλειά μου...

Πόσες φορές προσπαθώντας να καταλάβω και να πλησιάσω τους ανθρώπους, έφαγα τα μούτρα μου; Άπειρες......
Ε λοιπόν! Οι εμπειρίες λένε να κρατώ μιαν απόσταση ασφαλείας
Ευτυχώς , φαινόταν προσηλωμένος στο παιχνίδι και ούτε μιλούσε ούτε λαλούσε....
Μόνο πότε πότε με κοίταζε και χαμογελούσε...προφανώς ήταν ευχαριστημένος από την εξέλιξη της μάχης...!
Με διασκέδαζαν οι γκριμάτσες που έκανε όταν κατέβαινα με όλες τις δυνάμεις μου σε κατά μέτωπο επίθεση......καταλάβαινα τι σκεφτόταν όπως καταλάβαινε κι αυτός εμένα όταν μου στρίμωχνε το ιππικό μου...και μούκλεινε το μάτι....


Η ώρα που ήθελα να σκοτώσω, έφτανε στο τέλος της ...... αλλά η μάχη δεν είχε τελειώσει και δεν είχα καμμιά διάθεση να την παρατήσω στη μέση....
Συνέχισα να μάχομαι με σθένος Είχα απέναντι έναν αξιολογώτατο αντίπαλο που είχε δοθεί σ αυτήν την μάχη με το ίδιο σθένος
Σε μιά στιγμή πέρασε δίπλα μας ένας πιτσιρικάς με ένα ακορντεόν...Έπαιζε έναν παλιό γνωστό σκοπό Γυρίσαμε ταυτόχρονα και τον κοιτάξαμε μουρμουρίζοντας το τραγούδι...Χαμογελάσαμε στο παιδί και συνεχίσαμε.....

Οι κινήσεις τώρα είχαν γίνει πιο άνετες και πιό γρήγορες...Μαντεύαμε τη σκέψη , ο ένας του άλλου...Σαν να παίζαμε χρόνια μαζί...σαν να γνωριζόμαστε από παλιά......

Μου στρίμωξε τη σκέψη..... και τον Βασιλιά μου...

Έβλεπα πάλι τον εαυτό μου να μπαίνει στη διαδικασία της ανάλυσης.....
....και τον Βασιλιά μου να μην έχει διεξόδους....

Σηκωθήκαμε αργά....
Γύρισα τον κοίταξα για χαιρετισμό και χαμογέλασα για να τον ευχαριστήσω
Μού έσφιξε το χέρι με μιά ελαφρά υπόκλιση (κίνηση παλιών καιρών που τόσο αγαπώ)......

-Αύριο; με ρώτησε....
-Αύριο, απάντησα...

Ήξερε πως ήθελα την ρεβάνς...

Άνοιξα το βήμα μου και αναλογίστηκα.....

Εν τέλει, πόσο απλές είναι οι σχέσεις των ανθρώπων... καμμιά φορά δεν χρειάζονται ούτε λόγια ....