Ο πόνος κι η οργή..δεν είναι περισσότερα για σένα και λιγώτερα για μένα..
Ο καθένας τα νοιώθει με τον δικό του τρόπο..χωρίς να αλλάζουν όμως οι έννοιες..όπως κι αν τις αντιλαμβάνεται κανείς..
Εσύ μαζεύεσαι..κι εγώ ανοίγομαι... εσύ σιωπάς..κι εγώ φωνάζω... ε, και;
Για τον ίδιο λόγο αντιδρούμε για τον ιδιο λόγο αντιστεκόμαστε, για τον ίδιο λογο υπάρχουμε, αν έτσι το θέλεις..
Η ουσία..είναι σε ότι μας ενώνει...και πιθανόν σε ότι μας χωρίζει..
Μικρές ιδιωτικές στιγμές του καθενός μας , οχυρωμένοι και βασιλιάδες στο δικό μας κόσμο..στα πιστεύω μας που κρέμονται στα ράφια των αποκτημένων με κόπο εμπειριών μας , στις αξίες που κάναμε εικονοστασι και προσκυνούμε με όρκους αιώνιας πίστης..
κι εδώ δεν δεχόμαστε παρεμβολές..
Ότι ξένο το απωθούμε..οτι διαφορετικό το κατηγορούμε...και αναζητούμε την δική μας αλήθεια...και γυρεύουμε απαντήσεις για όσα δεν εξηγήσαμε με τον "εξόχως ευφυή μας νου"..
Αλήθειες κρυμμένες αλλά όχι αόρατες...
Πίσω από αυτές τις αλήθειες..είναι η ζωή...και χτυπά δυνατά ..μπας κι ακούσουμε...μπας και χωρέσουμε μέσα της...για να φύγουμε μαζί της και να αφεθούμε στις ομορφιές της...
Κάτι σαν Θεία Κοινωνία....σαν μεταλαβιά....μετά απο νηστεία κι εξομολόγηση...