Κάλαντα Ηπείρου

Κάλαντα Μακεδονίας

Κάλαντα Πελοποννήσου

Πανελλήνια Κάλαντα

Κάλαντα Κύπρου

Χρόνης Αηδονίδης - Πόψι Χριστός γιννήθικι (παρ.Θράκης)

Κάλαντα Δυτικής Θράκης

Κάλαντα Καπαδοκίας Πρωτοχρονιάς

Κάλαντα του 1927

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Kalanta Pontou

Κάλαντα Κρήτης (του ζευγά).

Κάλαντα Κρήτης

ΜΥΡΙΣΑΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...


Τα κάλαντα είναι ελληνικό έθιμο που διατηρείται αμείωτο ακόμα και σήμερα με τα παιδιά να γυρνούν από σπίτι σε σπίτι 2 μαζί ή και περισσότερα και να τραγουδούν τα κάλαντα συνοδεύοντας το τραγούδι τους με το τρίγωνο ή ακόμα και κιθάρες, ακορντεόν, λύρες, ή φυσαρμόνικες.
Τα παιδιά γυρνούν από σπίτι σε σπίτι, χτυπούν την πόρτα και ρωτούν: «Να τα πούμε;». Αν η απάντηση από τον νοικοκύρη ή την νοικοκυρά είναι θετική, τότε τραγουδούν τα κάλαντα για μερικά λεπτά τελειώνοντας με την ευχή «Και του Χρόνου. Χρόνια Πολλά». Ο νοικοκύρης τα ανταμοίβει με κάποιο χρηματικό ποσό, ενώ παλιότερα τους πρόσφερε μελομακάρονα ή κουραμπιέδες.
Κάλαντα λέγονται την παραμονή των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων και είναι διαφορετικά για κάθε γιορτή.


Καταγωγή της λέξης κάλαντα

Η λέξη κάλαντα προέρχεται από τη λατινική «calenda», που σημαίνει αρχή του μήνα. Πιστεύεται ότι η ιστορία τους προχωρεί πολύ βαθιά στο παρελθόν και συνδέεται με την Αρχαία Ελλάδα. Βρήκαν, μάλιστα, αρχαία γραπτά κομμάτια παρόμοια με τα σημερινά κάλαντα (Ειρεσιώνη στην αρχαιότητα).
Τα παιδιά της εποχής εκείνης κρατούσαν ομοίωμα καραβιού που παρίστανε τον ερχομό του θεού Διόνυσου. Αλλοτε κρατούσαν κλαδί ελιάς ή δάφνης στο οποίο κρεμούσαν κόκκινες και άσπρες κλωστές. Στις κλωστές έδεναν τις προσφορές των νοικοκύρηδων.
Το τραγούδι της Ειρεσιώνης της εποχής του Ομήρου, το απαντάμε σήμερα με μικρές παραλλαγές στα κάλαντα της Θράκης:
Στο σπίτι ετούτο πού 'ρθαμε του πλουσιονοικοκύρη
ν' ανοίξουνε οι πόρτες του να μπει ο πλούτος μέσα
να μπει ο πλούτος κι η χαρά κι η ποθητή ειρήνη
και να γεμίσουν τα σταμνιά μέλι, κρασί και λάδι
κι η σκάφη του ζυμώματος με φουσκωτό ζυμάρι».

Ανοιγουν οι πορτες..τα παραθυρα..διαπλατα..
και κατι ματια τεραστια κοιταζουν τη θαλασσα με λαχταρα..
Προσμενουν..εναν ερχομο...ενα σινιαλο...μια φωνη...
Ματαια...
Η θαλασσα εκει αδιαφορη...
Αδιαφορη σαν την μνημη....
Κι ολα ξαφνικα κλεινουν....

Ερχεται μπορα...

*~Ερωτόκριτος~*


Εφυγε κι η κυρια Ελπιδα, απο διπλα..
Γιατι η ΔΕΗ εκοψε το ρευμα αποτομα κοβοντας το νημα της ζωης της..κι εσβησε και το χαμογελο της γειτονιας.
Να μην πω για την καλημερα της και τις ευχες της καθε φορα που εβλεπε ανθρωπο.
Παντα με την καλη κουβεντα στο στομα και μια ευχη αναλογη.

Μειναμε τωρα χωρις ευχες..Χωρις το χαμογελο της..Κι ερχονται Χριστουγεννα...

Καλο ταξιδι Κυρα Ελπιδα...