Πολλα τα ταξιδια που κανουμε....

Αλλα με το νου , αλλα με τα ματια κι αλλα με μια βαλιτσα στο χερι..

Καμμια φορα αρχιζουμε απο τη θυμηση και φτανουμε ως το τελος της ανοιξης, ψαχνοντας ενα κλαρακι μυγδαλιας

για να κρατησουμε ζωντανα τα χρωματα, οταν θα συναντησουμε τη θλιψη.

Περηφανη αποσκευη, τα ονειρα.. που γεννιουνται και χορευουν γυρω μας και μεσα μας

δειχνοντας μιαν αστειρευτη αισιοδοξια και διψα..

Κι ειναι αυτα τα ονειρα που αναγγελλουν τον αποπλου..

Κι αρχιζει η επιβιβαση.. λαχταρωντας τη φυγη..

Χωρις να ξερουμε..ποιος το τιμονι κρατα.....




Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Σήμερα οι γυναίκες δεν γιορτάζουν, αγωνίζονται


Ημέρα αφιερωμένη στη γυναίκα η σημερινή. Στη χώρα μας, η ισότητα των δυο φύλων θεωρείται δεδομένη, διότι έχουν αλλάξει οι μηχανισμοί καταπίεσης των γυναικών. Στη δεκαετία του 1960, αιχμή των κινητοποιήσεων ήταν ο άμεσος έλεγχος της ζωής και του σώματος των γυναικών. Οι μηχανισμοί καταπίεσης έχουν αντικατασταθεί με καινούργιους μηχανισμούς αλλοτρίωσης, που έχουν τις ρίζες τους στο υποσυνείδητο των γυναικών.

Σύμφωνα με την Έκθεση του OHE, η πιο συνηθισμένη μορφή εμπορίας είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση. Τα θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης είναι κυρίως γυναίκες και μικρά κορίτσια. Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι η πλειοψηφία των εμπόρων είναι γυναίκες σε ποσοστό 30% ενώ το 60% των καταδικασθέντων για εμπόριο ανθρώπων στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία είναι γυναίκες.

Xωρίς να θέλουμε να μειώσουμε τις σημαντικές αλλαγές που έχουν σημειωθεί, η ισότητα έχει κατακτηθεί περισσότερο τυπικά παρά ουσιαστικά και, παρόλο που η γυναίκα συμμετέχει αρκετά στην κοινωνική ζωή, την εκπαίδευση και την πολιτική, απουσιάζει ωστόσο από τα ισχυρά κέντρα λήψης αποφάσεων. Η ισότητα δεν ισχύει στην πράξη, λόγω των προκαταλήψεων, των οικονομικών συμφερόντων αλλά και της παθητικής στάσης των ιδίων των γυναικών.

Το θέμα της ισότητας δεν πρέπει να απασχολεί αποκλειστικά τις γυναίκες αλλά το σύνολο της κοινωνίας. Οι γυναικείες φεμινιστικές, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, όμως, πρέπει να βρίσκονται ενωμένες για να προασπίσουν τα δικαιώματα τόσο της Ελληνίδας όσο και της μετανάστριας στην Ελλάδα.

Ιστορία της 8ης Μαρτίου

Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.

Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής. Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η φεμινίστρια Alexandra Kollontai έπεισε τον Λένιν να επισημοποιήσει τη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση, όμως μέχρι το 1965 αυτή παρέμεινε γιορτή των εργατών. Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος το 1960 αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Στις μέρες μας, όμως, σε πολλές χώρες η Ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα: Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου εκλήφθηκε ως ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου.

Ωστόσο, περιστατικά που σημειώνονται με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας τη Γυναίκας, αποδεικνύουν την ανάγκη προβολής και τίμησης, αν μη τι άλλο, των αγώνων των γυναικών. Στην Τεχεράνη στις 4 Μαρτίου 2007, η αστυνομία ξυλοφόρτωσε χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που σχεδίαζαν συλλαλητήριο για τον εορτασμό της ημέρας. Οι δεκάδες γυναίκες που συνελήφθησαν κρατήθηκαν για μέρες στην απομόνωση. Οι ακτιβίστριες Shadi Sadr και Mahbubeh Abbasgholizadeh αφέθηκαν ελεύθερες μετά από δεκαπέντε μέρες απεργία πείνας.

Ας σημειωθεί ότι και οι άνδρες έχουν την τιμητική τους στις 19 Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα. Η γιορτή ανακηρύχτηκε επίσημα το 1999 στο Τρινιντάτ και Τομπάγκο με την στήριξη των Ηνωμένων Εθνών. Η γιορτή έχει σκοπό να προωθήσει τον έλεγχο της υγείας του ανδρικού σώματος, ένα θετικό πρότυπο άνδρα και την ισότητα των φύλων.


Πηγη: TVXS


Σήμερα όμως η "τιμητική' αυτή στις γυναίκες, έχει παρεκκλίνει ολωσδιόλου, έχει χάσει το νόημα που αρχικά είχε και οδήγησε τις γυναίκες σε εξέγερση.
Ας δούμε λίγο με ποιόν τρόπο γιορτάζεται σήμερα η 8η Μαρτίου:
Κατ΄ αρχάς έχουμε να κάνουμε με τις ειρωνικές αντιδράσεις των ανδρών περί της επετείου αυτής. Μας "παραχωρείται" το δικαίωμα την ημέρα αυτή να νοιώσουμε ελεύθερες.
Μετά, οι διάφορες αναφορές στην ημέρα απο τα ΜΜΕ, κυρίως με διάθεση κυριαρχίας ή με αναφορές "χάριν αστειότητος" όπως πχ "Είναι η μέρα τους, καλυφθείτε" και άλλα τέτοια φαιδρά.
Η δική μας αντίδραση από την άλλη, ακολουθεί πιστά αυτό το μοντέλο "εορτασμού" και επιδιδόμαστε σε "ξεσαλώματα" ρηχά και φτηνά ενίοτε και κατακριτέα, προκειμένου να "αποδείξουμε" οτι είμαστε ελεύθερες και καταξιωμένες.
Θεωρώ ότι με αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνουμε ακριβώς το αντίθετο,και γινόμαστε αρωγοί στην όξυνση των σχέσεων των δύο φύλων.
Θεωρώ επίσης ότι στη σημερινή κοινωνία, που ευτυχώς, πολλά πράγματα έχουν
αλλάξει, όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξαρτήτως φύλου.Ίσα δικαιώματα, ίσες υποχρεώσεις για όλους. Δεν κάνω κανένα διαχωρισμό.
Κατά την γνώμη μου, αυτή η ημέρα, αντί να γεμίζει τα νυχτερινά κέντρα από μαινόμενες γυναίκες,που αντιμετωπίζουν τον εμπαιγμό την απαξίωση και την ειρωνεία, θα πρέπει να τυγχάνει περισσότερης σοβαρότητας και σκέψης λαμβάνοντας την ισότητα ως ένα στοιχείο δεδομένο.

Αυτά απο μένα. Κάθε σχόλιο δεκτό.