Σχολασε απο τη δουλεια της η Μαρινα και καθως ειχε παρει το δρομο για το σπιτι σκεφτοταν εκεινο το τηλεφωνημα..
Πολυ της αρεσε που την θυμηθηκε ο Στελιος .... Ενοιωσε κολακευμενη..
Ειπανε διαφορα για τη ζωη τους..Αλλα σημαντικα αλλα ασημαντα..Ειχαν και καιρο να μιλησουν...
Γεματη λαχταρα η Μαρινα, λογω και της παλαιοτερης σχεσης τους, ζητουσε να μαθει λεπτομερειες για την καθημερινη ζωη του Στελιου..Αν εχει ακομα τη λοξα με τη μουσικη,αν διαβαζει οσο διαβαζε, αν αλλαξε συνηθειες γενικα..ολα ηθελε να τα μαθει..
Ο Στελιος σφιγγα...οσα ελεγε του τα εβγαζε με το τσιγγελι...Κι εκεινη..ανοιχτο βιβλιο...Αυτος ηταν ο χαρακτηρας της..
Εκλεισαν με την υποσχεση να τα ξαναπουν..
Τωρα η Μαρινα περπατουσε και σκεφτοταν χαμογελαστη την επανεμφανιση του Στελιου..
Δεν ειχε μεινει κατι απο εκεινη την παλια φλογα..Μονο μια γλυκεια και μελαγχολικη αναμνηση.. Αλλα για καποιο λογο τον ενοιωθε δικο της ανθρωπο..και ηθελε να ξερει οχι απο περιεργεια αλλα απο αληθινο ενδιαφερον..
Διαπιστωσε πως δεν ειχε αλλαξει. Οπως ηταν ετσι παρεμενε.Φοβοταν να εκδηλωθει, να πει οσα ειχε στο μυαλο του χωρις περιστροφες και υπονοουμενα.
Ηταν κι η αιτια που χωρισαν τοτε. Ποτε δεν ελεγε αυτο που πραγματικα σκεφτοταν και της ηταν πολυ δυσκολο να καταλαβει τι ηθελε τελικα ο Στελιος..
Γιατι να ειναι ετσι οι σχεσεις των ανθρωπων; Σκεφτοταν..
Ποιος ο λογος να φυλασσεις συναισθηματα, εννοιες και επιθυμιες;
Φοβουνται οι ανθρωποι, σκεφτηκε, να πουν ποιοι πραγματικα ειναι..Εμαθαν να κρυβονται πολλες φορες κι απο τον ιδιο τους τον εαυτο!
Φοβουνται μην κριθουν ισως.. Η ντρεπονται για οσα νοιωθουν..
Μα τοτε, τι νοημα εχει η επαφη; Η επικοινωνια;
Χτιζεις ενα κοσμο γεματο "δηθεν" και παραπλανηση..και μαθαινεις να ζεις με ορους κρυψινοιας και απομονωσης..
Σχεσεις και φιλιες κρυμμενες πισω απο μια ετικετα, χωρις ουσιαστικη επαφη..
Ετσι φτανεις να λες πως τιποτα δεν με ευχαριστει, τιποτα δεν με αγγιζει,τιποτα δεν με τραβαει..χωρις να παιρνεις υπ οψιν ποσες ευθυνες εχεις γι αυτο, εσυ ο ιδιος..

Ανοιξε την αυλοπορτα του σπιτιου της με εναν αναστεναγμο...
Ισως αν ηταν αληθινοι οι ανθρωποι, αν ο Στελιος ηταν αληθινος..τοτε ισως κι η ζωη τους να μην ηταν γεματη μοναξια..

Εκλεισε απαλα την εισοδο πισω της και σκουπισε εκεινο το αμειλικτο δακρυ....

Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΜΟΥΣΙΚΟΣΥΝΘΕΤΗ ΑΝΔΡΕΑ Α. ΑΡΤΕΜΗ ΣΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ







Η μουσική παράσταση που έδωσε την Κυριακή 30 Μαϊου 2010 στο Δημοτικό Θέατρο Στροβόλου, ο γνωστός και δημοφιλής μουσικοσυνθέτης και ποιητής Ανδρέας Α. Αρτέμης, κάτω από τον τίτλο «Λόγια της Κύπρου χάλκινα, του ΄Ερωτα και της Θάλασσας», σημείωσε πρωτόγνωρη επιτυχία. Η όλη εκδήλωση αποτέλεσε μια πραγματική μουσική πανδαισία που πρόσφερε εξαιρετική απόλαυση για το πυκνό φιλόμουσο κοινό που την παρακολούθησε. Ήταν μια υπέροχη μουσική βραδιά, γεμάτη ποίηση, μουσική και τραγούδι, όλα τόσο θαυμάσια και αρμονικά συνταιριασμένα μεταξύ τους που έκανε το πυκνό ακροατήριο να νοιώθει ιδιαίτερη χαρά και ικανοποίηση και μετά από κάθε τραγούδι να ξεσπά σε ασταμάτητα χειροκροτήματα. Στην παράσταση συμμετείχαν πάνω από τριάντα αξιόλογοι μουσικοί, τραγουδιστές, σολίστες, χορωδοί και αφηγητές. Κάτω από την έμπειρη διεύθυνση του μαέστρου Ανδρέα Α. Αρτέμη, με την υπέροχη και μοναδική μεταλλική φωνή, όλοι έμοιαζαν σαν ένα καλοκουρδισμένο ρολόι, που με μουσική αρτιότητα και παραδειγματική επαγγελματική πειθαρχία εκτελούσαν κάθε μουσικό κομμάτι τέλεια και άψογα, σκορπίζοντας στο φιλόμουσο ακροατήριο ρίγη ενθουσιασμού και συγκίνησης. Εκείνο που εντυπωσιάζει και χαρακτηρίζει την επιμελημένη δουλειά του εξαίρετου και ακούραστου μουσικοσυνθέτη Ανδρέα Αρτέμη, που για πολλά συνεχή χρόνια αποτελεί μια ουσιαστική δημιουργία και μεγάλη προσφορά στον τόπο μας, είναι το άψογο συνταίριασμα που επιτυγχάνει να δημιουργεί μεταξύ των καταξιωμένων έμπειρων καλλιτεχνών και τραγουδιστών με τα νέα μουσικά ταλέντα που έχει το χάρισμα να ανακαλύπτει διαρκώς και τα καθοδηγεί με εντυπωσιακή δεινότητα στα δύσβατα μονοπάτια της επιτυχίας. Αυτή του η ικανότητα είναι ένα θείο δώρο που τον βοηθά να επιτυγχάνει το ποθούμενο αποτέλεσμα σε βαθμό που οι μεν να είναι θαυμάσιο και απαραίτητο συμπλήρωμα των δε. Ο καταπληκτικός μαέστρος Ανδρέας Αρτέμης είναι άξιος συγχαρητηρίων και κάθε επαίνου. Για τριάντα τώρα χρόνια ανακαλύπτει ταλέντα και παράγει πολιτισμό. Με μαεστρία και υπομονή επιλέγει ένα-ένα τους συνεργάτες του, που είναι συνήθως νεαρά ταλαντούχα παιδιά, που είναι κατά το πλείστον μαθητές του από την πανέμορφη μακρινή μας Πάφο και με πολλή δουλειά και περισσή αγάπη, συστηματικά και αθόρυβα τους αναδεικνύει σε θαυμάσιους καλλιτέχνες.

Δρ. Χρίστος Γ. Αριστείδου
Διευθυντής του Κοινωφελούς, Επιστημονικού και Πολιτιστικού Ιδρύματος
«Φώτος Φωτιάδης».