Ζωη!!!! Τις καταιγίδες σου πίσω αφήνω!!!!


Είναι μια Πρωτοχρονιά χωρίς προοπτικές η φετεινή.. Τουλάχιστον για μας τους Έλληνες.. Αλλά επειδή είμαστε (εκτός των άλλων) και αισιόδοξοι ως φυλή..δεν χάνουμε την ελπίδα..και ελπίζουμε..στο καλύτερο, στην αλλαγή και στην ανατροπή...

Από μας εξαρτάται...
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!!!!

τα εφτα ποτάμια



Να μιλήσουμε λίγο για Τέχνη τώρα..ακούγονταςο καθένας ότι του αρέσει..

Τι σημαίνει Τέχνη στο μυαλό του καθενός;

Πάντα κατά τη δική μου γνώμη.:

Τέχνη είναι ότι μπορεί να με ανεβάσει σαν άνθρωπο..
Ότι μπορεί να μου δείξει το σκαλοπάτι εκείνο να ανέβω ψηλότερα.Γιατί από γεννηθώντας μας, αυτός είναι ο σκοπός μας..Να ανεβαίνουμε..
Δεν μπορεί όμως πάντα η δική μου ανοδική πορεία να συμβαδίζει και να συνυπάρχει με εκείνη όλων των άλλων...Είναι πολύ υποκειμενική και αν θέλετε , πολύ προσωπική.
Κάτι που σε μένα αρέσει (για όποιον λόγο) , στους άλλους μπορεί να είναι αδιάφορο..ή λιγώτερο σημαντικό και ενδιαφέρον.
Είναι γιατί, το 'άγγιγμα' δεν έχει πάντα την ίδια ένταση..και απευθύνεται σε ανθρώπους με διαφορετικά βιώματα και διαφορετικές προσλαμβάνουσες..
Ευχής έργον βέβαια, αν καταφέρεις να συνυπάρξεις με κάποιον και να τραβήξετε μαζί τον δρόμο.
Όμως οταν κι ακόμα αυτο δεν είναι εφικτό, δεν υπάρχει λόγος σύγκρουσης. Απεναντίας, υπάρχει λόγος διαλόγου..και ανταλλαγής απόψεων..Ο διάλογος... τις περισσότερες φορές, επιφέρει την αλληλοκατανόηση και την συνύπαρξη..ή την επιδοκιμασία..χωρίς να χρειάζεται να καταφεύγει κανείς σε αφορισμούς και απαξίωση..αλλοιώς: Αλληλοσεβασμός.

Ιδιαίτερα στην Τέχνη, μάχομαι για ότι εγώ θεωρώ σωστό, αλλά σου αναγνωρίζω το δικαίωμα να μάχεσαι για τον ίδιο ακριβώς λόγο!

Κοντολογής, η έννοια της Τέχνης είναι μια εντελώς προσωπική θεώρηση των πραγμάτων και εξαρτάται απο το πως και αν, ανοίγει τον δρόμο στον καθένα από μάς..

Αυτές οι κουβέντες βέβαια , καταλαβαίνετε ότι, έχουν να κάνουν και με μια γενικώτερη θεώρηση της ίδιας της ζωής..Γιατί προσωπικά θεωρώ οτι η Τέχνη.. είναι ζωή..

Χαίνηδες - Θέλω να πάρω τη φυλή μου και να φύγω@Αυλαία

Κώστα Καρυωτάκη : Μυγδαλιά

Θυμωμένες ερωτήσεις, που γεννήθηκαν από απορία κι απόγνωση...


Όλοι εσείς οι άνθρωποι της Τέχνης, της Διανόησης και της Κουλτούρας..Που είστε;

Γιατί δεν σας βλέπουμε; Γιατί δεν φαίνεστε;

Μας χειραγωγούν το μυαλό μας, μας κλέβουν την αξιοπρέπεια και τη ζωή μας, μας κρύβουν τις αλήθειες που θα έπρεπε να ξέρουμε,μας καταδικάζουν!!

Κι εσείς; Τι κάνετε γι αυτό;

Κι εμείς οι άλλοι, οι "απλοί πολίτες" , πότε θα ξυπνήσουμε;
Όταν θα μας έχουν καταντήσει γονυπετείς επαίτες στα πόδια του κάθε αρπακτικού;
Όταν θα μας έχουν αφαιρέσει και το τελευταίο ίχνος ελευθερίας και περηφάνειας;
Όταν θα μας έχουν παραδώσει αλυσοδεμένους στους " Εμπόρους" ;;

ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΠΙΑ;;;
ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ;;;

ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΝΥΧΤΩΝΕΙ, ΔΕΝ ΤΟ ΒΛΕΠΕΤΕ;;;

Κάλαντα Ηπείρου

Κάλαντα Μακεδονίας

Κάλαντα Πελοποννήσου

Πανελλήνια Κάλαντα

Κάλαντα Κύπρου

Χρόνης Αηδονίδης - Πόψι Χριστός γιννήθικι (παρ.Θράκης)

Κάλαντα Δυτικής Θράκης

Κάλαντα Καπαδοκίας Πρωτοχρονιάς

Κάλαντα του 1927

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Kalanta Pontou

Κάλαντα Κρήτης (του ζευγά).

Κάλαντα Κρήτης

ΜΥΡΙΣΑΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ...


Τα κάλαντα είναι ελληνικό έθιμο που διατηρείται αμείωτο ακόμα και σήμερα με τα παιδιά να γυρνούν από σπίτι σε σπίτι 2 μαζί ή και περισσότερα και να τραγουδούν τα κάλαντα συνοδεύοντας το τραγούδι τους με το τρίγωνο ή ακόμα και κιθάρες, ακορντεόν, λύρες, ή φυσαρμόνικες.
Τα παιδιά γυρνούν από σπίτι σε σπίτι, χτυπούν την πόρτα και ρωτούν: «Να τα πούμε;». Αν η απάντηση από τον νοικοκύρη ή την νοικοκυρά είναι θετική, τότε τραγουδούν τα κάλαντα για μερικά λεπτά τελειώνοντας με την ευχή «Και του Χρόνου. Χρόνια Πολλά». Ο νοικοκύρης τα ανταμοίβει με κάποιο χρηματικό ποσό, ενώ παλιότερα τους πρόσφερε μελομακάρονα ή κουραμπιέδες.
Κάλαντα λέγονται την παραμονή των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων και είναι διαφορετικά για κάθε γιορτή.


Καταγωγή της λέξης κάλαντα

Η λέξη κάλαντα προέρχεται από τη λατινική «calenda», που σημαίνει αρχή του μήνα. Πιστεύεται ότι η ιστορία τους προχωρεί πολύ βαθιά στο παρελθόν και συνδέεται με την Αρχαία Ελλάδα. Βρήκαν, μάλιστα, αρχαία γραπτά κομμάτια παρόμοια με τα σημερινά κάλαντα (Ειρεσιώνη στην αρχαιότητα).
Τα παιδιά της εποχής εκείνης κρατούσαν ομοίωμα καραβιού που παρίστανε τον ερχομό του θεού Διόνυσου. Αλλοτε κρατούσαν κλαδί ελιάς ή δάφνης στο οποίο κρεμούσαν κόκκινες και άσπρες κλωστές. Στις κλωστές έδεναν τις προσφορές των νοικοκύρηδων.
Το τραγούδι της Ειρεσιώνης της εποχής του Ομήρου, το απαντάμε σήμερα με μικρές παραλλαγές στα κάλαντα της Θράκης:
Στο σπίτι ετούτο πού 'ρθαμε του πλουσιονοικοκύρη
ν' ανοίξουνε οι πόρτες του να μπει ο πλούτος μέσα
να μπει ο πλούτος κι η χαρά κι η ποθητή ειρήνη
και να γεμίσουν τα σταμνιά μέλι, κρασί και λάδι
κι η σκάφη του ζυμώματος με φουσκωτό ζυμάρι».

Ανοιγουν οι πορτες..τα παραθυρα..διαπλατα..
και κατι ματια τεραστια κοιταζουν τη θαλασσα με λαχταρα..
Προσμενουν..εναν ερχομο...ενα σινιαλο...μια φωνη...
Ματαια...
Η θαλασσα εκει αδιαφορη...
Αδιαφορη σαν την μνημη....
Κι ολα ξαφνικα κλεινουν....

Ερχεται μπορα...

*~Ερωτόκριτος~*


Εφυγε κι η κυρια Ελπιδα, απο διπλα..
Γιατι η ΔΕΗ εκοψε το ρευμα αποτομα κοβοντας το νημα της ζωης της..κι εσβησε και το χαμογελο της γειτονιας.
Να μην πω για την καλημερα της και τις ευχες της καθε φορα που εβλεπε ανθρωπο.
Παντα με την καλη κουβεντα στο στομα και μια ευχη αναλογη.

Μειναμε τωρα χωρις ευχες..Χωρις το χαμογελο της..Κι ερχονται Χριστουγεννα...

Καλο ταξιδι Κυρα Ελπιδα...