.

Καιρος πολυς περασε αλλα οχι ασκοπα ευτυχως..

Πολλες οι ανησυχιες, πολλες οι ληψεις του μυαλου..εκουσιως κι ακουσιως..πλαθουν μια καθημερινοτητα που δεν αφηνει χρονο ουτε για περισυλλογη.. Κρατω παντα σε τετοιες στιγμες, ενα κομματι δικο μου στο ψυγειο του νου ..για ναχω κατι να ονειρευομαι τις νυχτες. Δεν θελω να πω " ως εδω ητανε.." Δεν μ αρεσει αυτη η κουβεντα.. Γιατι εγω τελος δεν βλεπω..Μονο αρχινισμα και πηγαιμο.....