Μιά αναπάντεχα όμορφη βραδιά..

Ήταν περίπου οχτώμισυ κι εγώ ήμουνα στο δρόμο για το σπίτι. Χαζεύοντας στο φανάρι , πήρε το μάτι μου μια αφίσα κι ευθύς ξέχασα την κούραση...Η Νένα Βενετσάνου κι ο Γιάννης Ιδομενέως στο Κηποθέατρο..στις εννιά.. προλάβαινα...

Μπήκα σε ένα μισοάδειο χώρο και σκέφτηκα πού να είναι αυτοί όλοι που διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους για το επίπεδο του πολιτισμού σ΄αυτή την πόλη....

Απόλαυσα δυό υπέροχες φωνές σε ένα εξ ίσου υπέροχο περιβάλλον..με τις Ελληνίδες οροσειρές της Νένας, την Λιλίθ (αλήθεια ξέρετε ποιά ήταν η Λιλίθ;) και τις απαλές κυματιστές ερμηνείες του Γιάννη στον Κεμάλ, στην μαγική πόλη και τόσα άλλα....

Απλοί, σεμνοί και μεγάλοι και οι δυό.

Ήταν απο εκείνες τις στιγμές που θυμάσαι και συζητάς για μήνες μετά...

...και ξεδίπλωσε η ψυχή μου......