΅ΕΛΕΝΗ΅ Ν ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Αργυρώ..

"l'altra cura" (in griko = Alla Bua) Pizzica tarantata

Νότια Ιταλία :

Puglia, Basilicata και περιοχες γυρω απο την Μεγάλη Ελλάδα :

Εδώ παραδοσιακά χορεύονται οι" Ταραντέλες".

Ένα είδος ταραντέλας ειναι ο χορός Pizzica pizzica :

Ένας θεραπευτικός χορός που οι χορευτές βρίσκονται σε έκσταση μετά από το

τσίμπημα της τρομερής αράχνης Ταραντούλας .

Μιά από τις παραδόσεις θέλει τους χορευτές (tarantati) να προσπαθούν με τον χορό τους να εξορκίσουν το δηλητήριο της αράχνης και να το αποβαλλουν από το σώμα τους.

Μια άλλη, αναφέρει οτι ο ρυθμός και η έκσταση των tarantati , έχει ρίζες στους αρχαίους βακχικούς ρυθμούς αφού η περιοχή του Salento ήταν η Μεγάλη Ελλάδα άρα προφανή και τα ίχνη της Διονυσιακής κληρονομιάς τα οποία στη συνέχεια απορροφήθηκαν απο τα τοπικά έθιμα και τον Χριστιανισμό.

Ο χορός αυτός, χορεύεται ανά δύο, όχι απαραίτητα από ζευγάρια, έχει συγκεκριμένο ρυθμό και η ντάμα κρατά πάντα ένα μαντήλι που, λέγεται, ότι χρησιμεύει για να προσελκύσει τον συνοδό της.

Στην πραγματικότητα όμως χρησιμεύει, μάλλον περισσότερο, για να "ζωντανεύει" τον χορό.

'Οχι γιατι η αθανασία με ξέχασε... όχι γιατι ξαφνικά έπιασε βροχή..οχι γιατι τσαλαπατήθηκα απο παλιούς έρωτες που τους βάφτισα θάνατο.....

αλλά γιατί στη θωριά όλων αυτών....έγινα ενα πεφταστέρι..γεμάτο μοναξιά...και μια ανελέητη προσμονή που δεν καταλαβαίνει

και τριγυρίζει τη ζωή μου που επιμένει...

Κατηφορίζει το μυαλό μου σαν να ξεφεύγει απο μια δόξα που ποτέ κανείς δεν χειροκρότησε..Ενα ποτάμι που παρασύρθηκε και παρέσυρε μέσα σε μια θεομηνία αορίστου χρόνου...

..κουράστηκα...κι αφέθηκα....σε μνήμες παρελθόντος.....

Το μέλλον....σαν κοφτερό μαχαίρι....

το αίμα..ολοζώντανο...

δεν ξερω..

θα περάσει κι αυτό...σκέφτομαι....

Ανασαίνω βαθιά...μπας κι επιταχύνω τον χρόνο....

Ο πόνος κι η οργή..δεν είναι περισσότερα για σένα και λιγώτερα για μένα..

Ο καθένας τα νοιώθει με τον δικό του τρόπο..χωρίς να αλλάζουν όμως οι έννοιες..όπως κι αν τις αντιλαμβάνεται κανείς..

Εσύ μαζεύεσαι..κι εγώ ανοίγομαι... εσύ σιωπάς..κι εγώ φωνάζω... ε, και;

Για τον ίδιο λόγο αντιδρούμε για τον ιδιο λόγο αντιστεκόμαστε, για τον ίδιο λογο υπάρχουμε, αν έτσι το θέλεις..

Η ουσία..είναι σε ότι μας ενώνει...και πιθανόν σε ότι μας χωρίζει..

Μικρές ιδιωτικές στιγμές του καθενός μας , οχυρωμένοι και βασιλιάδες στο δικό μας κόσμο..στα πιστεύω μας που κρέμονται στα ράφια των αποκτημένων με κόπο εμπειριών μας , στις αξίες που κάναμε εικονοστασι και προσκυνούμε με όρκους αιώνιας πίστης..

κι εδώ δεν δεχόμαστε παρεμβολές..

Ότι ξένο το απωθούμε..οτι διαφορετικό το κατηγορούμε...και αναζητούμε την δική μας αλήθεια...και γυρεύουμε απαντήσεις για όσα δεν εξηγήσαμε με τον "εξόχως ευφυή μας νου"..

Αλήθειες κρυμμένες αλλά όχι αόρατες...

Πίσω από αυτές τις αλήθειες..είναι η ζωή...και χτυπά δυνατά ..μπας κι ακούσουμε...μπας και χωρέσουμε μέσα της...για να φύγουμε μαζί της και να αφεθούμε στις ομορφιές της...

Κάτι σαν Θεία Κοινωνία....σαν μεταλαβιά....μετά απο νηστεία κι εξομολόγηση...

Radio Libero

Radio Libero

Ποιοτική μουσική στο διαδίκτυο

Μια ληστοσυμμορια, χωρις συνειδηση, χωρις λογικη, χωρις αξιες, χωρις ηθος, χωρις αξιοπρεπεια,χωρις περηφανεια, χωρις ντροπη, εδωσαν χτες ψηφο εμπιστοσυνης στην πολιτικη της υποτελειας που υπηρετει εδω και καιρο η φερομενη ως κυβερνηση του Εθνους των Ελληνων.

Αδιστακτα υποκειμενα που σερνονται σαν δαρμενα σκυλια στα ποδια της Μερκελ και του Σαρκοζι εκλιπαρωντας την ευνοια τους και ζητιανευοντας ξεροκομματα στο ονομα ενος λαου, που εδωσε μαθηματα δημοκρατιας , που εχει στην Ιστορια του λαμπρες στιγμες αγωνων και θυσιων προκειμενου να αποκτησει την Ελευθερια του , που εδειξε περιτρανα σε ολους οτι εχει στο DNA του την εθνικη αξιοπρεπεια και περηφανεια και δεν δεχεται να καταδυναστευεται απο κανενα στρατο κατοχης.

Του Ελληνα ο τράχηλος , ζυγο δεν τον σηκωνει!

Τους απαγορευω να μιλουν στο ονομα μου.

Τους απαγορευω να αποφασιζουν για μενα.

Τους απαγορευω να διαχειριζονται τη ζωη μου.

Τους απαγορευω να με εξευτελιζουν.

Τους απαγορευω να με υποτιμουν.

Τους απαγορευω να με ξεπουλουν στα παζαρια της Ευρωπης.

Δεν ειμαι υποχειριο κανενος.

Ο λαος που επικαλουνται, η Ελληνικη κοινωνια, δεν ειναι με το μερος τους.

Ο λαος που επικαλουνται, οταν κληθηκε στις καλπες, εξαπατηθηκε με ασυστολα ψεματα!

Συρθηκε ακουσιως στην εξαθλιωση και την ανεχεια απο μια κλικα αθλιων που ξεπουλησαν και εξακολουθουν να ξεπουλουν τη χωρα, τα κεκτημενα της και την αξιοπρεπεια της.

Δεν δικαιουνται να μιλουν στο ονομα του Ελληνικου λαου!

Ειναι διεφθαρμενοι, υποτελεις καρπαζοεισπρακτορες στους ξενους δυναστες, ψευτες και αδιστακτοι.

Ο διωγμος τους ειναι Εθνικη αναγκη..!

"Αργός χορός"

Μαχάτμα Γκάντι Οι 10 Θεμελιώδεις Αρχές

Το σημαντικό είναι.....

Να βλέπεις τις εικόνες......

Να ακούς τους ήχους....

Να διαβάζεις τις λέξεις......

και να μπορείς να μπαίνεις μέσα τους....

...να γίνεστε ένα.....

Μια καταπληκτικη προσφορα....

Black Mpeee from askordamiktaros on Vimeo.

Ηθελα να ξέρω...


τι σκεφτεσαι....

οταν κλεινεις το φως
οταν κοιταζεις τη θαλασσα...
οταν μυριζεις τον αερα...
οταν ξεφυσας με δυσφορια..
οταν γελας αναγκαστικα...
οταν οπλιζεσαι να αντιμετωπισεις τη μερα..
οταν παρατας την τσαντα σου στην πολυθρονα του σαλονιου..
οταν πατας το κουμπι της τηλεορασης..
οταν κοιταζεσαι στον καθρεφτη..
οταν κλεινεις το φως να ησυχασεις..
οταν σηκωνεις το τηλεφωνο...
οταν κατεβαζεις την πρωτη γουλια της διψας σου..
οταν βαζεις τη ζωνη και γυριζεις τον διακοπτη στο αυτοκινητο..
οταν ξεγυμνωνεσαι και ορμας στην μπανιερα..
οταν ανοιγεις το ψυγειο για να ξεγελασεις την πεινα σου μεχρι να γινει το φαι
οταν χαιρετας ανθρωπους που η απουσια τους δεν αλλαζει κατι..
οταν ακους τη μουσικη που σ αρεσει..
οταν κλεινεις βαλιτσες και φευγεις ταξιδι...

..οταν ζεις τη ζωη που διαλεξες..

Ηθελα να τα ξερω ολα αυτα...

Οχι απο περιεργεια...
αλλα για να σε μαθω....

Radio Libero με πολλή ποιοτική μουσική και όχι μόνο...

Radio Libero

Ο ΓΛΑΡΟΣ ΙΩΝΑΘΑΝ ΛΙΒΙΝΓΚΣΤΟΝ

Κομός : Μια έκπληξη...ένα θαύμα....

Απλά πράγματα....

-Παίζεις μια παρτίδα;

ρώτησε ο μακρυμάλλης που καθόταν μπροστά σε μια σκακιέρα και έψαχνε για αντίπαλο...
Σταμάτησα να στρίβω το μαλλί με το δάχτυλο και τον κοίταξα απορημένη....
Και που ξέρει αυτός ότι εγώ παίζω σκάκι; Γραμμένο στο κούτελο τόχω;
Μάλλον έριξε άδεια για να πιάσει γεμάτη, σκέφτηκα....
Πέτυχε διάνα όμως...!!
Στρογγυλοκάθησα απέναντί του χωρίς να μιλήσω (ευκαιρία έψαχνα να σκοτώσω την ώρα μου)
κι ετοιμάστηκα για μάχη...
Με κοίταξε με ευχαρίστηση και ευγενικά μου πρότεινε τα άσπρα....
Κοίταξα τη σκακιέρα κι οργάνωσα την επίθεση...Για την άμυνα θα σκεφτόμουν αργότερα....
Πάντα έτσι έκανα...έμπαινα μέσα στα όλα, χωρίς να λογαριάζω। Και το πλήρωσα ακριβά αλλά μυαλό δεν έβαλα ।
Στην τρίτη κίνηση, γύρισε με κοίταξε και χαμογέλασε॥Ποιός ξέρει τι σκέφτηκε....
Μπορεί να κατάλαβε τι ήθελα να πετύχω ή μπορεί να με θεώρησε άσχετη....
Εκείνος,η αλήθεια είναι, έκανε αργές κινήσεις και φαινόταν να τις προσέχει πολύ।
Είχε ένα πρόσωπο σχετικά ήρεμο με εμφανή τα σημάδια του χρόνου। Από που να ερχόταν κι αυτός.....σκέφτηκα.... τι να κουβαλούσε στην ψυχή και στο μυαλό του.....Αλλά δεν είχα όρεξη για αναλύσεις...Ο καθένας έχει μια πορεία...Κι αυτός τη δική του...Δεν ήταν δουλειά μου...

Πόσες φορές προσπαθώντας να καταλάβω και να πλησιάσω τους ανθρώπους, έφαγα τα μούτρα μου; Άπειρες......
Ε λοιπόν! Οι εμπειρίες λένε να κρατώ μιαν απόσταση ασφαλείας।
Ευτυχώς , φαινόταν προσηλωμένος στο παιχνίδι και ούτε μιλούσε ούτε λαλούσε....
Μόνο πότε πότε με κοίταζε και χαμογελούσε...προφανώς ήταν ευχαριστημένος από την εξέλιξη της μάχης...!
Με διασκέδαζαν οι γκριμάτσες που έκανε όταν κατέβαινα με όλες τις δυνάμεις μου σε κατά μέτωπο επίθεση......καταλάβαινα τι σκεφτόταν όπως καταλάβαινε κι αυτός εμένα όταν μου στρίμωχνε το ιππικό μου...και μούκλεινε το μάτι....


Η ώρα που ήθελα να σκοτώσω, έφτανε στο τέλος της ...... αλλά η μάχη δεν είχε τελειώσει και δεν είχα καμμιά διάθεση να την παρατήσω στη μέση....
Συνέχισα να μάχομαι με σθένος । Είχα απέναντι έναν αξιολογώτατο αντίπαλο που είχε δοθεί σ αυτήν την μάχη με το ίδιο σθένος।
Σε μιά στιγμή πέρασε δίπλα μας ένας πιτσιρικάς με ένα ακορντεόν...Έπαιζε έναν παλιό γνωστό σκοπό॥ Γυρίσαμε ταυτόχρονα και τον κοιτάξαμε μουρμουρίζοντας το τραγούδι...Χαμογελάσαμε στο παιδί και συνεχίσαμε.....

Οι κινήσεις τώρα είχαν γίνει πιο άνετες και πιό γρήγορες...Μαντεύαμε τη σκέψη , ο ένας του άλλου...Σαν να παίζαμε χρόνια μαζί...σαν να γνωριζόμαστε από παλιά......

Μου στρίμωξε τη σκέψη..... και τον Βασιλιά μου...

Έβλεπα πάλι τον εαυτό μου να μπαίνει στη διαδικασία της ανάλυσης.....
....και τον Βασιλιά μου να μην έχει διεξόδους....

Σηκωθήκαμε αργά....
Γύρισα τον κοίταξα για χαιρετισμό και χαμογέλασα για να τον ευχαριστήσω।
Μού έσφιξε το χέρι με μιά ελαφρά υπόκλιση (κίνηση παλιών καιρών που τόσο αγαπώ)......

-Αύριο; με ρώτησε....
-Αύριο, απάντησα...

Ήξερε πως ήθελα την ρεβάνς...

Άνοιξα το βήμα μου και αναλογίστηκα.....

Εν τέλει, πόσο απλές είναι οι σχέσεις των ανθρώπων... καμμιά φορά δεν χρειάζονται ούτε λόγια ....

Λιβυκο

Μαρόκο, Μπάμπης Τσέρτος

Η σωτηρία της ψυχής...

πρωινός αέρας...

Μεσόγειος Ιούλης του '11..

Πήρε να ξημερώνει ..
Η μέρα που έρχεται αργά,σκέφτηκε, κουβαλάει ένα σωρό πραμάτειες..
Μνήμες 37 χρόνων, μνήμες 4 ημερών, μια θολή,ακόμα, από τους καπνούς, πανσέληνο και την γεύση της ξεκούρασης (αν είναι δυνατόν), στο Σαββατοκύριακο που κοντοσιμώνει..
Όλα μαζί, ανακατωμένα,μέσα σ' ένα δισάκι πούχει ένα χρώμα γκρίζο..και μια ανελέητη σιωπή..
Κοίταξε τη θάλασσα απέναντι, μέσα απο το κιτρινισμένο κουρτινάκι και κατέβασε τα μάτια.. Δεν άντεχε να βλέπει τόσο γκρίζο.. Κάποτε την έβλεπε σαν ζωοδότη..Ότι κι αν της τύχαινε, στη θάλασσα έτρεχε,να πάρει ανάσα και πνοή, να γεμίζει οξυγόνο το μυαλό και τα πνευμόνια της..Της φαινόταν πως κι εκείνη χαμογελούσε κι ηταν αυτό το χαμόγελο που της έδινε ζωή και δύναμη..
Τώρα είχε να παλαίψει με τη μέρα που ανέβαινε...και με όσα κουβαλούσε. Η θάλασσα τώρα την τρόμαζε και κάθε παφλασμός,ήταν σαν να της τρυπούσε το μυαλό και να την κερνούσε θύμησες που πονούν.. Αλλά πιό πολύ, δεν άντεχε εκείνο το γκρίζο της χρώμα..που, μ' ένα τρόπο μαγικό, τύλιγε τα πάντα...

Αίφνης ένοιωσε να την πνίγει το γκρίζο νερό. Δυσκολευόταν να πιστέψει πως αυτό ήταν το ίδιο νερό που της είχε χαρίσει στιγμές αγαλλίασης κι ανακούφισης.. Κοίταξε ψηλά κι είδε την πραμάτεια της μέρας...που σιγά σιγά ξετυλίγονταν....όλα μπροστά της..όλα για κείνην...
Και όλα είχαν το ίδιο όνομα : Μακελειό...

Προσπάθησε να δει πίσω απ' αυτό...μιά στάλα φως....και βρήκε ενα σταχτί φεγγάρι...και θύμωσε καθώς το κοίταζε να λέει τον καημό του στη θάλασσα, γιατί κατάλαβε οτι εκείνο έφταιγε για τα γκρίζα νερά που ο παφλασμός τους της τρυπούσε το μυαλό και την κερνούσε θύμησες που πονούν....
Ανήμπορη να διορθώσει κάτι, σκούπισε τα μάτια και συνέχισε τη δουλειά της..

Είχε σηκώσει αεράκι.....και κάπου μέσα της μεγάλωνε μια δύναμη....

ΜΙΑ ΣΤΑΛΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ 0001

ΚΥΠΡΟΣ, 11 ΙΟΥΛΙΟΥ 2011...

...κι εκεί που έχεις στο νου σου θάλασσες, ήλιους, αλμύρα και διακοπές, Ιούλιος γαρ, ξαφνικά κατακλύζεσαι από εκρήξεις, μαύρους καπνούς,θάνατο και μνήμες..

κι ότι και ξεμάκραινε από το μυαλό μας εκείνη η μαύρη Τετάρτη στο Σύνταγμα..

Οχι πως ξεχνάμε δηλαδή..απλά μετατωπίζουμε δειλά δειλά το κέντρο βάρους της σκέψης μας..

Χρυσοπράσινο φύλλο, αναπαμό δεν έχεις. Κοίτεσαι και περιμένεις καρτερικά. Κι αντί να καλωσορίσεις το λυτρωμό, ταράζεσαι ακόμα μια φορά από αμέλεια ή, ποιος ξέρει τι, και παραδίνεσαι σε μια νέα τραγωδία..και συμφορά.
Μαύρο Ιούλιο τον είπαμε..Σαν κι εκείνον..τον άλλο..τότε που το νησί παραδινόταν στη σκλαβιά και την προσφυγιά.

Έτσι και τώρα, θρήνος.. Μόνο που, οι συλληπητήριες επιστολές και η "αμέριστη συμπαράσταση" φίλων και αδελφών, δεν απαλύνουν τον πόνο, δεν καταλαγιάζουν τον θρήνο..(Έτσι κι αλλοιώς ποτέ δεν το έκαναν..) Ούτε οι παραιτήσεις και οι αναλήψεις ευθυνών δίνουν ανακούφιση..Το κακό έγινε..και πίσω δεν γυρίζει..

Πάλι μαζεύει τα κομμάτια της η Κύπρος..Να βρεί τα κουράγια,να θάψει τους νεκρούς της, να αντέξει...και να συνεχίσει το δύσκολο δρόμο της..

Οργή για την αμέλεια που δεν επιτρέπεται..
Οργή για την αδιαφορία που σκοτώνει...
Οργή για την ανευθυνότητα που ευθύνεται...

Κανένα ελαφρυντικό..Καμμιά δικαιολογία... Μόνο οργή..


Φτάνει καμμιά φορά ακόμα και η σκέψη στο "αμήν" και λες: "ως πότε πιά;"
και ταράζεται το είναι σου...και μένεις άναυδος...

Κι όλο ρωτώ να μάθω την αλήθεια...κι όλο μου λένε παραμύθια..

Πάφος...15 Ιούνη 2011...Γεροσκήπου..Πανσέληνος..Έκλειψη...

ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΟΙ ΟΧΤΡΟΙ..

Ητανε Κατοχη και ειχε το προσωπο καρφωμενο στο κουφωμενο πατζουρι, και το μυαλο αλητευε στο βουνο με τους ανταρτες.. Φοβοταν μην συναντηθουν τα δυο τους..και γινει το μακελειο...

Εκανε προσευχες με το χερι στο τουφεκι...

Ετοιμη ητανε..για καθε ενδεχομενο..η φωτια ερχοτανε..και τόβλεπε..κι επρεπε ναναι ετοιμη την πασα στιγμη...

..Περασανε χρονοι πολλοι..κι ηρθε η λευτερια που περιμενε..κι αυτη κι οι αλλοι...

Μα δεν ητανε η λευτερια που ονειρευτηκε..και το χερι δεν αφηνε το τουφεκι..

Ηξερε πως το μακελειο ετσι κι αλλοιως θάρθει...και δεν ειχε αδικο....

Γεμωσανε οι δρομοι με κοσμο..λαο..γεμωσανε με ονειρα που φωναζανε και ζητουσανε μια θεση στον ηλιο...μια θεση στη ζωη..

Τιποτα λιγωτερο απο οτι τους αξιζε...

..και γεμωσανε το δισακι με υποσχεσεις και σφιχτες χειραψιες..

Και γελασε το πικραμενο χειλι γιατι πιστεψαν πως...το ποθουμενο ηρθε και το μελλον τους ανηκει...

Εκεινη κρατουσε σφιχτα το τουφεκι...δεν ελεγε να το αποχωριστεί... γύρευε γιατί...

Την ειπανε ξεκουτιασμενη,αλλοπαρμενη γρια...ξερο κεφαλι..που δεν καταλαβαινε πως ειχε ερθει η ωρα να κρεμασει το τουφεκι στη θεση του...Να στησει τα ονειρα στην αγχονη.........Να συμβιβαστει...

Χρυση την κανανε..τιποτα εκεινη..δεν ακουγε...

Το μονο που ακουγε ηταν η συνειδηση της και η ξεκληρισμενη της γενια...

..και περασανε χρονοι πολλοι....και τα δισακια μεινανε ετσι ..γεματα υποσχεσεις και χειραψιες..και χαμογελα...που προστεθηκαν στο μεταξυ...και τα σερνανε πανω κατω οι αφεντες τους..

Μεχρι που γεμωσανε..κι αρχισαν να ξεχειλιζουν...σαν τα στερημενα ποταμια...που δεν νταγιαντιζουν και δεν κουμανταρουν την ορμη τους...

Κι εκει που την ειχαν ξεχασει νάχει κολλημενο το βλεμμα στο παραθυρο,ξαφνικα γυρισαν και την κοιταξαν...το τουφεκι πια δεν το κρατουσε στα γερμενα χερια της...ξαμωνε να βρει το στοχο..και να πυροβολησει.....και να χαμογελασει....σαν την καλην ημερα......

Τα όρη και τα πέλαγα Αργυρώ μου
δακρύζαν με τα μάτια μας μωρό μου,
γιατί κι οι δυο τα βλέπαμε σαν ξένοι
στον ξένο κόσμο παραπεταμένοι.


Ποιος Χάνδακας, ποια Κάντια,
ποια Πόλη,
μας σπάσανε τη λεβεντιά μας όλη
και φύγαμε σαν κλέφτες νικημένοι
κι από την Κρήτη
κι απ' την οικουμένη.


Κορμί μελαχρινό και παιδεμένο
σαν του Χριστού ψωμί ευλογημένο,
σε φίλησα και γύρισαν εντός μου
οι θάλασσες
αυτού του ψεύτη κόσμου.


Μα τώρα μένει μέσα μου ένας πόνος
η θύμησή σου
που τη δέρνει ο χρόνος,
με πάει σαν το χαμό στα περασμένα
κι ας έμαθα να ζω χωρίς εσένα.
Όνειρα μέσα σ' όνειρα μωρό μου
π' αστράφτουνε και φέγγουν
Αργυρώ μου,
κανείς δε θα βρεθεί
να μας τα κλέψει
να μπει μες στην καρδιά
να τα ληστέψει.

Μανωλης Λιδακης - Αργυρω

ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΛΟΓΙΑ

Στηρίξτε τα ελληνικά προϊόντα και υπηρεσίες, γιατί έτσι θα στηρίξετε τις θέσεις εργασίας σας και θα δημιουργήσετε θέσεις εργασίας για συμπατριώτες σας!!!

12 Αλλαγές που μπορούν να σώσουν την οικονομία, δηλ. "το κεφάλι μας"!

1. Αντί για ΤΥΡΙ gouda (αγευστο) ψωνίστε Λογάδι Ηπείρου ή Μακεδονικό Τυρί, κασέρια, κεφαλοτύρια Κρήτης, Νάξου, Μυτιλήνης κλπ κλπ. Λιώνουν το ίδιο καλά στην πίτσα και στα τοστ.

2. Aντί για ΠΑΓΩΤΑ Nestle, Algida, προτιμήστε τώρα με τις ζέστες τα πραγματικα ελληνικά :ΕΒΓΑ, ΚΡΙ ΚΡΙ και ΜΟΝΟ αυτα !!!!

3. Αντί για Coca Cola Pepsi Cola αγοράστε ΑΝΑΨΥΚΤΙΚΑ Lux, Εψα, Παλίρροια, ΒαπΚουγιός (Βασικα μην πίνετε αναψυκτικα, αλλα αν πίνετε, προτιμήστε ΜΟΝΟ ελληνικα !!!!!)

4. Αντί για ΜΠΥΡΑ Heineken, Amstel κλπ κλπ, αγοράστε Kraft, ΦΙΞ, Βεργίνα, Μαγκνους Παπαδημητρίου (Εξαίρετη και καλοψημένη!).

5. Αντί για ΜΑΚΑΡΟΝΙΑ Barilla, Misco που παράγονται από πολυεθνική, αγοράστε μονο μακαρόνια Μ έ λ ι σ σ α. Ειναι εξαιρετικα και τα καλύτερα απο όλα (δοκιμάστε αυτά του καρότου !!! Απίθανα !!!!)

6. Αντί για .. προσούτο, αγοράστε μόνο ελληνικά ΑΛΛΑΝΤΙΚΑ.

7. Αντί για ΣΚΛΗΡΟ ΤΥΡΙ Δανίας, αγοράστε ελληνικά κεφαλοτύρια (παράδειγμα Γκλίτσα, Όλυμπος, Νάξου, Μυτιλήνης κλπ .

8. Αντί για ΓΑΛΑ εισαγωγής Βερόπουλου και Lidl αγοράστε γάλα ελληνικο, ΑΓΝΟ, ΜΕΒΓΑΛ,Όλυμπος Αγρόκτημα Βραχιάς, ΕΒΟΛ, ΚΟΡΦΗ, ΤΟΥ ΚΡΗΤΙΚΟΥ, ΚΡΙ ΚΡΙ, κλπ κλπ μονο ελληνικα

9. Αντί για ΠΟΤΑ Ουίσκυ κ.τ.λ., αγοράστε τσίπουρο, ούζο, τσικουδιά και προτιμήστε μόνοελληνικά κρασιά, που είναι και απίθανα !!!!.

10. Αντί για ΣΟΚΑΛΑΤΕΣ Nestle, αγοράστε ΜΟΝΟ σοκολάτες-σοκολατάκια ΙΟΝ που είναι και οι καλύτερες (και έως και σήμερα, μονο ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ, άλλωστε πρέπει να σωθεί η επιχείρηση που επιμένει να είναι ελληνική). Ο Παυλίδης, δυστυχως, δεν γλύτωσε και πουλήθηκε στους Γάλλους !!!!! δεν χρειάζεται να στηρίζουμε Γαλλικες επιχειρήσεις !!!

11. Αντί για ΤΑΞΙΔΙΑ εκτός Ελλάδας, προτιμήστε φέτος την Ελλάδα και μόνο!! Και παζαρέψ' τε τις τιμές !!!

12. Αντί για ΤΣΙΓΑΡΑ Marlboro, Camel, Kent, Winston κ.τ.λ. των αγαπημένων αμερικάνων, αγοράστε ΚΑΡΕΛΙΑ, ΣΕΚΑΠ HELLAS special, ΞΑΝΘΗ. Η ΚΟΨ'ΤΕ ΤΟ ΕΝΤΕΛΩΣ !!!!

Δείτε τις επιπτώσεις τους:

Όταν αγοράζετε προϊόντα πολυεθνικών εταιρειών:

1. Αποδυναμώνετε και εξαφανίζετε τις ελληνικές παραγωγές... Μην πείτε δεν με νοιάζει, διότι εμάς αφορά το θέμα

2. Αποδυναμώνοντας Ελληνικές Παραγωγές, Βοηθάτε στην επιδείνωση της ανεργίας και την εξάρτηση απο ξένα κεφάλαια. Βλέπετε που φτάσαμε

3. Όταν αγοράζετε εισαγόμενα προϊόντα, ουσιαστικά δίνετε 70% των χρημάτων σας σε εργοστάσια άλλων χωρών που εκτος του οτι απασχολούν αποκλειστικά αλλοδαπούς, ενισχύετε τις οικονομίες των χωρών αυτών.

Αντίθετα ενισχύοντας Ελληνικές Παραγωγές ειδικά σε τόσο δύσκολους καιρούς, όπως σήμερα :

1. Βοηθάτε την διατήρηση και αύξηση θέσεων εργασίας !!

2. Σκεφτείτε επίσης ότι αν η κάθε Ελληνική Οικογένεια στρέψει 500 ευρώ ετησίως σε ελληνικά προϊόντα, τότε για κάθε 1000 οικογένειες, θα αυξηθεί άμεσα η ζήτηση ελληνικών προϊόντων κατά 500.000 ευρώ

3. Θα δημιουργηθεί μια τελική κυκλοφορία χρήματος ισοδύναμη με περίπου 4.500.000 ευρώ στην αγορά!! Ή πιο απλά,Αλλάζοντας απλά την κατανάλωση από προϊόντα πολυεθνικών και από εισαγόμενα προϊόντα, οι 1.000 οικογένειες μπορούν να δημιουργήσουν 100-150 θέσεις εργασίας τουλάχιστον!!!

4. Τελικά σκεφτείτε ότι αν όλοι μας υιοθετήσουμε μια τέτοια συνήθεια, τότε 1.000.000 οικογένειες θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε στην πρόσληψη 100,000-150.000 συμπατριωτών μας!!

ΕΠΙΣΗΣ ΜΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ :
ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΡΚΕΤ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΚΛΑΒΕΝΙΤΗΣ (μαλιστα απ οτι λεγεται, δεν απέλυσε κανεναν υπάλληλο, λόγω κρίσης, αλλα και απορρόφησε και τους υπλλήλους γνωστης αλυσσίδας σουπερ μαρκετ που αγόρασε) Και καλές τιμές έχει, και ποικιλία προϊόντων

στηριξ' τε ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΝΤΟΠΩΛΕΙΑ, τα μαγαζια της ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ, μακρυα απο ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ !!!!!

ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ ΞΕΝΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ, ΤΟ ΠΟΣΟ ΠΟΥ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΚΕΡΔΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΤΙΘΕΜΕΝΗ ΔΙΑΦΟΡΑ ΤΗΣ ΤΙΜΗΣ, ΤΟ ΧΡΥΣΟΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ !!!!!!!!!!!!!

ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΒΡΑΧΥΠΡΟΘΕΣΜΑ, ΑΛΛΑ ΜΑΚΡΟΠΡΟΘΕΣΜΑ !!!! ΣΕ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ, ΟΙ ΞΕΝΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΘΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟ !!!!! ΣΤΕΦΤΕΙΤΕ ΤΟ !!! ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ !!!

Επομένως όταν κάνετε την επόμενη αγορά σας,

σκεφτείτε ότι

ίσως να βοηθάτε μεσοπρόθεσμα την επαγγελματική σας εξέλιξη

ή

την επαγγελματική εξέλιξη αγαπημένων σας προσώπων.

Αγαπητοί Συμπατριώτες μην ακούτε τα εγκάθετα..."παπαγαλάκια", τους αγράμματους και τους καλοθελητές !!!

Αγοράστε μόνο Ελληνικά προϊόντα, τα οποία θα ξεχωρίζετε - οχι απο το ονομα αλλα και

από τον αριθμό

στο BAR CODE...

TA EΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ

ΑΠΟ 520

π.χ. 5 || 201287 || 470868 || >

που αντιστοιχεί στο αλουμινόχαρτο της

Sanitas A.E.

που εδρεύει στο Μαρούσι Αττικής

ΣΤΕΙΛΕΤΕ το ΠΑΝΤΟΥ

Συμφέρει ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!

Γιώργος Κωνσταντίνου: Σε έργα Κουμεντάκη και Liszt

Αντώνης Φραγκιαδάκης-Δραβίδες: Στις όχθες του Νείλου

Χρόνια Πολλά Μαμά...

Ανδρέας Αρτέμης - Ψαραντώνης

Πολλα τα ταξιδια που κανουμε....

Αλλα με το νου , αλλα με τα ματια κι αλλα με μια βαλιτσα στο χερι..

Καμμια φορα αρχιζουμε απο τη θυμηση και φτανουμε ως το τελος της ανοιξης, ψαχνοντας ενα κλαρακι μυγδαλιας

για να κρατησουμε ζωντανα τα χρωματα, οταν θα συναντησουμε τη θλιψη.

Περηφανη αποσκευη, τα ονειρα.. που γεννιουνται και χορευουν γυρω μας και μεσα μας

δειχνοντας μιαν αστειρευτη αισιοδοξια και διψα..

Κι ειναι αυτα τα ονειρα που αναγγελλουν τον αποπλου..

Κι αρχιζει η επιβιβαση.. λαχταρωντας τη φυγη..

Χωρις να ξερουμε..ποιος το τιμονι κρατα.....

http://immerwiederdasein.blogspot.com/2011/03/blog-post_18.html

Ευγνώμονες όλοι εμείς....που ζούμε στην "ίδια" πόλη....

Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας: Σήμερα οι γυναίκες δεν γιορτάζουν, αγωνίζονται


Ημέρα αφιερωμένη στη γυναίκα η σημερινή. Στη χώρα μας, η ισότητα των δυο φύλων θεωρείται δεδομένη, διότι έχουν αλλάξει οι μηχανισμοί καταπίεσης των γυναικών. Στη δεκαετία του 1960, αιχμή των κινητοποιήσεων ήταν ο άμεσος έλεγχος της ζωής και του σώματος των γυναικών. Οι μηχανισμοί καταπίεσης έχουν αντικατασταθεί με καινούργιους μηχανισμούς αλλοτρίωσης, που έχουν τις ρίζες τους στο υποσυνείδητο των γυναικών.

Σύμφωνα με την Έκθεση του OHE, η πιο συνηθισμένη μορφή εμπορίας είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση. Τα θύματα σεξουαλικής εκμετάλλευσης είναι κυρίως γυναίκες και μικρά κορίτσια. Έκπληξη προκαλεί το γεγονός ότι η πλειοψηφία των εμπόρων είναι γυναίκες σε ποσοστό 30% ενώ το 60% των καταδικασθέντων για εμπόριο ανθρώπων στην Ανατολική Ευρώπη και την Κεντρική Ασία είναι γυναίκες.

Xωρίς να θέλουμε να μειώσουμε τις σημαντικές αλλαγές που έχουν σημειωθεί, η ισότητα έχει κατακτηθεί περισσότερο τυπικά παρά ουσιαστικά και, παρόλο που η γυναίκα συμμετέχει αρκετά στην κοινωνική ζωή, την εκπαίδευση και την πολιτική, απουσιάζει ωστόσο από τα ισχυρά κέντρα λήψης αποφάσεων. Η ισότητα δεν ισχύει στην πράξη, λόγω των προκαταλήψεων, των οικονομικών συμφερόντων αλλά και της παθητικής στάσης των ιδίων των γυναικών.

Το θέμα της ισότητας δεν πρέπει να απασχολεί αποκλειστικά τις γυναίκες αλλά το σύνολο της κοινωνίας. Οι γυναικείες φεμινιστικές, πολιτικές και κοινωνικές οργανώσεις, όμως, πρέπει να βρίσκονται ενωμένες για να προασπίσουν τα δικαιώματα τόσο της Ελληνίδας όσο και της μετανάστριας στην Ελλάδα.

Ιστορία της 8ης Μαρτίου

Η 8η Μαρτίου ορίστηκε το 1977 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα της Γυναίκας και τη Διεθνή Ειρήνη.

Η ιδέα για τον εορτασμό της προέκυψε κατά το πέρασμα στον 20ό αιώνα, το οποίο σηματοδοτήθηκε από την εκβιομηχάνιση, την πληθυσμιακή έκρηξη και τις ριζοσπαστικές ιδεολογίες. Το έναυσμα, όμως, είχε δοθεί αιώνες πριν, με τη Λυσιστράτη να πρωτοστατεί σε μια ιδιόμορφη «φεμινιστική» απεργία, προκειμένου να τελειώσει ο πόλεμος των ανδρών. Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι γυναίκες του Παρισιού ζητούσαν «ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα» στις Βερσαλίες. Η γιορτή ουσιαστικά αφορά στους αγώνες συνηθισμένων γυναικών, που με το θάρρος και την αποφασιστικότητα τους έγραψαν ιστορία.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι εργάτριες στο τομέα της υφαντουργίας και του ιματισμού κινητοποιήθηκαν στις 8 Μάρτη του 1857 στη Νέα Υόρκη για τις απάνθρωπες συνθήκες εργασίας και τους χαμηλούς μισθούς τους. Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη χειραφέτηση τους.

Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής. Η Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε για πρώτη φορά από το Σοσιαλιστικό Κόμμα των ΗΠΑ στις 28 Φεβρουαρίου 1909. Ο εορτασμός της καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Clara Zetkin κατά τη διάρκεια της Δεύτερης Διεθνούς.

Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, η φεμινίστρια Alexandra Kollontai έπεισε τον Λένιν να επισημοποιήσει τη γιορτή στη Σοβιετική Ένωση, όμως μέχρι το 1965 αυτή παρέμεινε γιορτή των εργατών. Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος το 1960 αναζωογόνησε το ενδιαφέρον για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Στις μέρες μας, όμως, σε πολλές χώρες η Ημέρα αυτή έχει χάσει το πολιτικό της μήνυμα: Αφενός εμπορευματοποιήθηκε και αφετέρου εκλήφθηκε ως ευκαιρία για να εκφράσουν οι άνδρες την αγάπη τους στις γυναίκες, όπως κατά την Ημέρα της Μητέρας και του Αγίου Βαλεντίνου.

Ωστόσο, περιστατικά που σημειώνονται με αφορμή τον εορτασμό της Ημέρας τη Γυναίκας, αποδεικνύουν την ανάγκη προβολής και τίμησης, αν μη τι άλλο, των αγώνων των γυναικών. Στην Τεχεράνη στις 4 Μαρτίου 2007, η αστυνομία ξυλοφόρτωσε χιλιάδες άνδρες και γυναίκες που σχεδίαζαν συλλαλητήριο για τον εορτασμό της ημέρας. Οι δεκάδες γυναίκες που συνελήφθησαν κρατήθηκαν για μέρες στην απομόνωση. Οι ακτιβίστριες Shadi Sadr και Mahbubeh Abbasgholizadeh αφέθηκαν ελεύθερες μετά από δεκαπέντε μέρες απεργία πείνας.

Ας σημειωθεί ότι και οι άνδρες έχουν την τιμητική τους στις 19 Νοέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα του Άνδρα. Η γιορτή ανακηρύχτηκε επίσημα το 1999 στο Τρινιντάτ και Τομπάγκο με την στήριξη των Ηνωμένων Εθνών. Η γιορτή έχει σκοπό να προωθήσει τον έλεγχο της υγείας του ανδρικού σώματος, ένα θετικό πρότυπο άνδρα και την ισότητα των φύλων.


Πηγη: TVXS


Σήμερα όμως η "τιμητική' αυτή στις γυναίκες, έχει παρεκκλίνει ολωσδιόλου, έχει χάσει το νόημα που αρχικά είχε και οδήγησε τις γυναίκες σε εξέγερση.
Ας δούμε λίγο με ποιόν τρόπο γιορτάζεται σήμερα η 8η Μαρτίου:
Κατ΄ αρχάς έχουμε να κάνουμε με τις ειρωνικές αντιδράσεις των ανδρών περί της επετείου αυτής. Μας "παραχωρείται" το δικαίωμα την ημέρα αυτή να νοιώσουμε ελεύθερες.
Μετά, οι διάφορες αναφορές στην ημέρα απο τα ΜΜΕ, κυρίως με διάθεση κυριαρχίας ή με αναφορές "χάριν αστειότητος" όπως πχ "Είναι η μέρα τους, καλυφθείτε" και άλλα τέτοια φαιδρά.
Η δική μας αντίδραση από την άλλη, ακολουθεί πιστά αυτό το μοντέλο "εορτασμού" και επιδιδόμαστε σε "ξεσαλώματα" ρηχά και φτηνά ενίοτε και κατακριτέα, προκειμένου να "αποδείξουμε" οτι είμαστε ελεύθερες και καταξιωμένες.
Θεωρώ ότι με αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνουμε ακριβώς το αντίθετο,και γινόμαστε αρωγοί στην όξυνση των σχέσεων των δύο φύλων.
Θεωρώ επίσης ότι στη σημερινή κοινωνία, που ευτυχώς, πολλά πράγματα έχουν
αλλάξει, όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, ανεξαρτήτως φύλου.Ίσα δικαιώματα, ίσες υποχρεώσεις για όλους. Δεν κάνω κανένα διαχωρισμό.
Κατά την γνώμη μου, αυτή η ημέρα, αντί να γεμίζει τα νυχτερινά κέντρα από μαινόμενες γυναίκες,που αντιμετωπίζουν τον εμπαιγμό την απαξίωση και την ειρωνεία, θα πρέπει να τυγχάνει περισσότερης σοβαρότητας και σκέψης λαμβάνοντας την ισότητα ως ένα στοιχείο δεδομένο.

Αυτά απο μένα. Κάθε σχόλιο δεκτό.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ ....

Ντόρα Γιαννακοπούλου - στο παζάρι του ληστή

Δεν ξερω πια τι να πω οταν με ρωτουν τι κανω..Πως να πω, πως να εκφρασω οσα νοιωθω;

Ειχα μια χωρα..μια ζωη..κι ενα μελλον..

Πως να πω οτι μου τα πηραν ολα;

Δεν εχω πια χωρα... πουληθηκε στο παζαρι των ληστων...

Δεν εχω πια ζωη..μου την αλλοτριωσαν και μου την λεηλατησαν...

Δεν εχω ουτε μελλον...γιατι χωρις χωρα και ζωη το μελλον ειναι ανυπαρκτο..

Φταιω; Να τιμωρηθω..!

Κι αν με τη δικη μου τιμωρια σωθει εστω κατι... χαλαλι..

Ομως αν δεν φταιω..τοτε ποιος ειναι αυτος που αποφασιζει για μενα οτι φταιω;

Ποιος δικαιουται να μου κλεβει τη μια και μοναδικη ζωη μου;

Γιατι μου παιρνουν αυτο που κανεις δεν μπορει να μου δωσει;

Ποιος με ρωτησε αν θελω;

Ποιος με ρωτησε αν αντεχω;

Δεν υπαρχει χειροτερος βιασμος απο τον βιασμο της ιδιας της ζωης...

Και δεν μου παει, δεν μου αρεσει!!

Κι αρνουμαι να ειμαι ενας απλος θεατης ολης αυτης της κακοστημενης παραστασης!!

Και ξερετε γιατι;

ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΠΑΡΕΛΘΟΝ..

ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΜΑΘΑΝΕ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΙ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τι κρύβεται πίσω από την Διαφήμιση της vodafone?? ΔΕΙΤΕ ΤΟ..

Αγαπημένε μου ποιητή.. εσύ που έχεις το "ελευθέρας" στον δικό μου μισοποτισμένο κήπο.. εσύ που απρόσκλητος μπαίνεις και ανακαλείς τον επιθανάτιο ρόγχο

μιας λεηλατημένης αυλής..

κοίτα λίγο και κατά δω.. αφουγκράσου τη νύχτα που πέφτει μεγαλόπρεπα και πιάσε το μολύβι σου.. Άφησε τη σκέψη σου να περιπλανηθεί στα χορταριασμένα παρτέρια..Σκύψε λίγο κι αφουγκράσου..Ίσως αυτός ο Νότιος άνεμος που ελίσσεται ανάμεσα στα αυτιά σου, στη μύτη σου και στα μισομαραμένα λουλούδια ..να φτάνει τελικά και στο μυαλό σου..θέλοντας να κάνει αισθητή την παρουσία του μέσα στη δική σου...

Και , που ξέρεις , μπορεί να φτάσει μέχρι το χειροκρότημα...

EROTIC WALTZ-TO BAΛΣ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ- ANNA BITHIKOTSI- G.P.LEMOS

΅ΕΛΕΝΗ΅ Ν ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

" Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας φτωχός φουστανελάς που είχε τη μανία να ζωγραφίζει. Τον έλεγαν Θεόφιλο. Τα πινέλα του τα κουβαλούσε στο σελάχι του, εκεί που οι πρόγονοί του βάζαν τις πιστόλες και τα μαχαίρια τους. Τριγύριζε στα χωριά της Μυτιλήνης, τριγύριζε στα χωριά του Πηλίου και ζωγράφιζε. Ζωγράφιζε ό,τι του παράγγελναν, για να βγάλει το ψωμί του. Υπάρχουν στον Άνω Βόλο κάμαρες ολόκληρες ζωγραφισμένες από το χέρι του Θεόφιλου, καφενέδες στη Λέσβο, μπακάλικα και μαγαζιά σε διάφορα μέρη που δείχνουν το πέρασμά του -αν σώζουνται ακόμη. Ο κόσμος τον περιγελούσε. Του έκαναν μάλιστα και αστεία τόσο χοντρά, που κάποτε τον έριξαν κάτω από μιαν ανεμόσκαλα και τού 'σπασαν ένα δυο κόκαλα. Ο Θεόφιλος, ωστόσο, δεν έπαυε να ζωγραφίζει σε ό,τι έβρισκε. Είδα πίνακές του φτιαγμένους πάνω σε κάμποτο, πάνω σε πρόστυχο χαρτόνι. Τους θαύμαζαν κάτι νέοι που τους έλεγαν ανισόρροπους oι ακαδημαϊκοί. Έτσι κυλούσε η ζωή του και πέθανε ο Θεόφιλος, δεν είναι πολλά χρόνια, και μια μέρα ήρθε ένας ταξιδιώτης από τα Παρίσια. Είδε αυτή τη ζωγραφική, μάζεψε καμιά πενηνταριά κομμάτια, τα τύλιξε και πήγε να τα δείξει στους φωτισμένους κριτικούς που κάθονται κοντά στο Σηκουάνα. Και οι φωτισμένοι κριτικοί βγήκαν κι έγραψαν πως ο Θεόφιλος ήταν σπουδαίος ζωγράφος. Και μείναμε με ανοιχτό το στόμα στην Αθήνα. Το επιμύθιο αυτής της ιστορίας είναι ότι λαϊκή παιδεία δε σημαίνει μόνο να διδάξουμε το λαό αλλά και να διδαχτούμε από το λαό."

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

ΡΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ (ΚΑΤΑ ΠΑΓΚΑΛΟΝ) ΑΔΑΟΥΣ ΧΩΡΙΑΤΗ...

...«Κι όσα σημειώνω τα σημειώνω γιατί δεν υποφέρνω να βλέπω το άδικο να πνίγει το δίκιο. Για κείνο έμαθα γράμματα στα γεράματα και κάνω αυτό το γράψιμο το απελέκητο, ότι δεν είχα τον τρόπον όντας παιδί να σπουδάξω: ήμουν φτωχός κι έκανα τον υπηρέτη και τιμάρευα άλογα, κι άλλες πλήθος δουλειές έκανα, να βγάλω το πατρικό μου χρέος που μας χρέωσαν oι χαραμήδες, και να ζήσω κι εγώ σε τούτη την κοινωνία, όσο έχω τ’αμανέτι του Θεού στο σώμα μου. Κι αφού ο Θεός θέλησε να κάμει νεκρανάσταση στην Πατρίδα μου, να τη λευτερώσει από την τυραγνία των Τούρκων, αξίωσε κι εμένα να δουλέψω κατά δύναμη, λιγότερον από τον χερότερο πατριώτη μου Έλληνα. Γράφουν σοφοί άντρες πολλοί, γράφουν τυπογράφοι ντόπιοι, και ξένοι διαβασμένοι για την Ελλάδα. Ένα πράμα μόνο με παρακίνησε κι εμένα να γράψω: ότι τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς «εγώ»; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει «εγώ»· όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λένε «εμείς». Είμαστε στο «εμείς» κι όχι στο «εγώ». Και στο εξής να μάθομε γνώση, αν θέλομε να φκιάσομε χωριό να ζήσομε όλοι μαζί. Έγραψα γυμνή την αλήθεια, να ιδούνε όλοι οι Έλληνες ν’ αγωνίζονται για την πατρίδα τους, για τη θρησκεία τους· να ιδούνε και τα παιδιά μου και να λένε: «Έχομε αγώνες πατρικούς, έχομε θυσίες -αν είναι αγώνες και θυσίες. Και να μπαίνουν σε φιλοτιμία και να εργάζονται στο καλό της πατρίδας τους, της θρησκείας τους και της κοινωνίας- ότι θα είναι καλά δικά τους. Όχι όμως να φαντάζονται για τα κατορθώματα τα πατρικά, όχι να πορνεύουν την αρετή και να καταπατούν το νόμο, και να 'χονν την επιρροή για ικανότη»


..ΣΕ ΑΛΛΟ ΣΗΜΕΙΟ ΛΕΕΙ:

«Όσοι έχουν την τύχη μας σήμερο στα χέρια τους» γράφει κατά το 1851 «όσοι μας κυβερνούν, μεγάλοι και μικροί, και υπουργοί και βουλευταί, τό 'χουν σε δόξα, τό 'χουν σε τιμη' , το 'χουν σε ικανότη το να τους ειπείς ότι έκλεψαν, ότι πρόδωσαν, ότι ήφεραν τόσα κακά στην πατρίδα. Είναι άξιοι άνθρωποι και τιμώνται και βραβεύονται. Όσοι είναι τίμιοι κατατρέχονται ως ανάξιοι της κοινωνίας και της πολιτείας»

ΚΑΙ ΠΑΛΙ :

»- Είναι αδύνατες οι θέσες κι εμείς. Όμως είναι δυνατός ο Θεός που μας προστατεύει, και θα δείξομε την τύχη μας σ’αυτές τις θέσες τις αδύνατες. Κι αν είμαστε ολίγοι στο πλήθος του Μπραΐμη, παρηγοριόμαστε μ’έναν τρόπο· ότι η τύχη μας έχει τους Έλληνες πάντοτε ολίγους. Ότι αρχή και τέλος παλαιόθε και ως τώρα, όλα τα θεριά πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε. Τρώνε από μας και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν. Και όταν κάνουν αυτήνη την απόφαση, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν. Η θέση όπου είμαστε σήμερα εδώ είναι τοιούτη. Και θα ιδούμε την τύχη μας οι αδύνατοι με τους δυνατούς.

ΚΑΙ ΛΕΕΙ Ο ΣΕΦΕΡΗΣ ΓΙ ΑΥΤΟΝ :

Τα γράμματα είναι από τις πιο ευγενικές ασκήσεις κι από τους πιο υψηλούς πόθους του ανθρώπου. Η παιδεία είναι ο κυβερνήτης του βίου. Κι επειδή οι αρχές αυτές είναι αληθινές, πρέπει να μην ξεχνούμε πως υπάρχει μια καλή παιδεία -εκείνη που ελευθερώνει και βοηθά τον άνθρωπο να ολοκληρωθεί σύμφωνα με τον εαυτό του και μια κακή παιδεία -εκείνη που διαστρέφει και αποστεγνώνει και είναι μια βιομηχανία που παράγει τους ψευτομορφωμένους και τους νεόπλουτους της μάθησης, που έχονν την ίδια κίβδηλη ευγένεια με τους νεόπλουτους του χρήματος. Αν ο Μακρυγιάννης μάθαινε γράμματα την εποχή εκείνη, πολύ φοβούμαι πως θα έπρεπε να απαρνηθεί τον εαυτό του, γιατί την παιδεία την κρατούσαν στα χέρια τους οι «τροπαιούχοι του άδειου λόγου», καθώς είπε ο ποιητής, που δεν έλειψαν ακόμη. Δεν επαινώ τον Μακρυγιάννη γιατί δεν έμαθε γράμματα, αλλά δοξάζω τον πανάγαθο Θεό που δεν του έδωσε τα μέσα να τα μάθει. Γιατί αν είχε πάει σε δάσκαλο, θα είχαμε ίσως πολλές φορές τον όγκο των Απομνημονευμάτων σε μια γλώσσα, όλο κουδουνίσματα και κορδακισμούς· θα είχαμε ίσως περισσότερες πληροφορίες για τα ιστορικά των χρόνων εκείνων, θα είχαμε ίσως ένα Σούτσο της πεζογραφίας, αλλά αυτή την αστέρευτη πηγή ζωής, που είναι το βιβλίο του Μακρυγιάννη, δε θα την είχαμε. Και θα ήταν μεγάλο κρίμα. Γιατί έτσι όπως μας φανερώνεται ο Μακρυγιάννης, βλέπουμε ολοκάθαρα πως αν και αγράμματος, δεν ήταν διόλου ένας ορεσίβιος ακαλλιέργητος βάρβαρος. Ήταν ακριβώς το εναντίον: ήταν μια από τις πιο μορφωμένες ψυχές του ελληνισμού. Και η μόρφωση, η παιδεία που δηλώνει ο Μακρυγιάννης, δεν είναι κάτι ξέχωρο ή αποσπασματικά δικό του· είναι το κοινό χτήμα, η ψυχική περιουσία μιας φυλής, παραδομένη για αιώνες και χιλιετίες, από γενιά σε γενιά, από ευαισθησία σε ευαισθησία· κατατρεγμένη και πάντα ζωντανή, αγνοημένη και πάντα παρούσα -είναι το κοινό χτήμα της μεγάλης λαϊκής παράδοσης του Γένους. Είναι η υπόσταση, ακριβώς, αυτού του πολιτισμού, αυτής της διαμορφωμένης ενέργειας, που έπλασε τους ανθρώπους και το λαό που αποφάσισε να ζήσει ελεύθερος ή να πεθάνει στα '21.

******************************************

ΑΧ ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗ ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ.....ΝΑ'ΣΟΥΝΑ ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΕΔΩ.......

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΝΤΡΙΚΙΑ ΧΑΡΑ; Ν΄ΑΝΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΤΗΝ ΠΑΣΑ ΕΥΘΥΝΗ. Ν. Καζαντζάκης

Σιγά σιγά αρχίζει η ερήμωση..Πρώτα οι εξαγγελίες..μετά οι φόβοι..κι ακολουθούν τα κλειστά κι εγκαταλελειμμένα μαγαζιά , οι κλειστές επιχειρήσεις γενικότερα,οι απολυμένοι κι ανασφαλείς Έλληνες και η μόνιμη κουβέντα στις συναθροίσεις : Τι θα γίνει..
Πουθενά φως..ούτε για δείγμα..Όσο για ανάκαμψη, δεν το κουβεντιάζουμε..Ούτε σαν ιδέα υπάρχει στο προαύλιο του μυαλού μας..και κυρίως του μυαλού τους..
Αφήστε τι λένε..Χωριό που φαίνεται κολαούζο δεν θέλει..
Γιατί η ανάκαμψη χρειάζεται ανθρώπους να το λέει η καρδούλα τους, να είναι αποφασισμένοι και θαρραλέοι και να μην φοβούνται να αλλάξουν πορεία.Όχι να στέλνουν στη φτώχεια και την μιζέρια τον κόσμο επειδή αυτοί είναι αχόρταγοι και ανάξιοι.
Μέσα από τα μέσα ενημέρωσης και με κάθε τρόπο, έπεισαν τον Έλληνα ότι φταίει , άρα πρέπει να πληρώσει! Έτσι, ξεδιάντροπα και αναιδέστατα!
Προοπτικές και ανάπτυξη ανύπαρκτες λέξεις..Κι ο μουδιασμένος Έλληνας βλέπει έντρομος να του κλέβουν τη ζωή που δεν τους ανήκει και να τον καταδικάζουν σε σκλαβιά και ανέχεια που δεν την αξίζει.
Μας κατάντησαν τους αναξιοπαθούντες της Ευρώπης ΄και μας αναγκάζουν να ζούμε από τις ελεημοσύνες της, πληρώνοντας ακριβά το ξεροκόμματο που μας πετούν επειδή οι "άρχοντες" αυτής της χώρας είναι πέραν του δέοντος εύκαμπτοι στις ορέξεις τους.

Και ξημέρωσε καινούργια Χρονιά..
Και η πατρίδα κοιμάται..